bedankt alle medewerkers van het LAK
Als vaste bezoeker van het LAK wil ik jullie enorm bedanken voor al het fraais dat ik bij jullie en door jullie kon genieten.
Nu het niet meer door kan gaan is er ook in mij iets gebroken, het voelt als verbrand, weg en iets heel dierbaars nooit meer terug... zoveel fantastische ervaringen, herinneringen blijven, onuitwisbaar zoals cultuur en kunst onvergankelijk zijn. Maar helaas geldt dat niet voor de tempels, en dat is moeilijk te aanvaarden.
Ik zal de zaal missen, midvoor eerste rij, voor maximale betrokkenheid, ik zal de theatermakers, dansers en spelers missen (ook al zal ik op zoek gaan...), ik zal de ambiance missen, ik zal het in de rij staan missen, wachtend op de deur open, precies op tijd, ik zal de medewerkers missen die dit alles al die jaren met groot enthousiasme hebben mogelijk gemaakt.
Dank.
De eind-apotheose kan ik door andere verplichtingen maar één avond meemaken en helaas moet ik de volgende avonden/middag verstek laten gaan. Misschien maar beter zo, de confrontatie is al erg genoeg. Eén avond zal ik treuren (kan het feesten zijn?) en daarna denken aan een fantastische tijd.
Graag wens ik jullie de goede en trotse herinnering aan geweldig werk en aan een heerlijke tempel die onder barbarisme wordt gesloopt. De gedachten zijn vrij en dat blijft.
Dank, dank, dank....
