woekerpolis? wie heeft er aan verdiend?

In 2002 was er een spaarloonregeling: je leverde maandelijks een klein netto bedrag in en dat bedrag werd dan bruto op een geblokkeerde rekening gezet. Je spaarde en in mijn situatie betaalde de fiscus de helft mee.
Totaal spaarde ik een bedrag van € 1036, ik leverde in € 518, de fiscus ontving € 518 minder loonbelasting en betaalde op die manier mee aan mijn spaarpot...
Na één jaar kon ik € 1036 storten op een levensverzekering. Deze gestorte premie was weer aftrekbaar van de inkomstenbelasting en zo betaalde de fiscus in mijn geval weer € 518 mee aan mijn polis.
Per saldo had ik dus nog helemaal niets betaald ! Maar wel een prachtige polis met super-verwachtingen/ vrijblijvende prognoses.

De polis liep bij de Postbank en steeg in waarde, de afrekeningen waren achteraf niet zo duidelijk maar in 2007 was er al een waarde opgebouwd van € 2325 !

Toen liep de polis ineens bij ING en kreeg ik mooie overzichten, jaarlijkse kosten € 55,33 waarvan €7,33 overlijdensrisicoverzekering.
Het opgebouwde kapitaal is dan ineens geslonken tot € 1251

De woekerpolis affaire begint te lopen en er komt veel post onder andere een brief: "als u iets wilt veranderen in de polis... dat kan... bel de klantenservice".
Ik ben al weer 60 jaar en de verzekeringspremie is inmiddels gestegen tot het dubbele € 15,62
Ik wil wel van deze verzekering af. Maar  dat kan natuurlijk niet, het is een essentieel onderdeel van dit product. Klacht en ik krijg natuurlijk ongelijk maar uit coulance krijg ik € 50 op mijn girorekening gestort. Tja.

Dan krijg ik woekerpolisvergoeding € 527,82 en een jaar later blijken er teveel kosten in rekening gebracht € 48,38, dit geld wordt op mijn polis bijgestort.

Even rekenen: fiscus en verzekeraar hebben dan samen € 1662,20 betaald en ikzelf eigenlijk helemaal niks...

In 2014 lukt het om zonder advies en/of verplicht examen de polis uitbetaald te krijgen, bruto € 2492,30. De fiscus krijgt € 457,30 en ik krijg nog € 2034,97.
De totale schade van de fiscus  is dan € 578,67, ik heb zelf nog steeds per saldo niets betaald en uiteindelijk in totaal € 2084,97 gekregen.

Bovendien heb ik heel veel post gekregen, het dossier is 1 ½  centimeter dik, gewicht 517 gram. Hier heeft ptt-post goed aan verdiend. Nu gaat dit papier naar mijn sportclub en betaalt de gemeente een bijdrage aan het gescheiden inzamelen...

Wie heeft hier gewoekerd ? OF: Waar zit de fout ?

een beperking als bron van creativiteit

leven met een beperking....

de parkinson evaluator

De Parkinson Monitor™  is een recent en belangrijk instrument voor parkinson patiënten en hulpverleners om de progressie van de ziekte te meten. Toch is er onder patiënten weerstand tegen en dat kan ik me goed voorstellen. Het gaat namelijk over klachten, problemen, pijn, moeilijkheden, over de dingen die niet meer zo goed kunnen. Je mag dan scoren van 0 punten (= geen last) tot 4 punten (= zeer veel last). Om vervolgens te constateren dat het weer achteruitgegaan is sinds de vorige keer.

Helemaal niet fijn om alweer een stapje of stap terug te moeten doen, zwart op wit of in full-colour confrontatie.

Waarom is er geen Vrolijke Parkinson Evaluator? Waar de lijder aan de parkinson met een blij gezicht een leider van wordt? Een die mogelijkheden biedt, kansen, uitdagingen?

Ik heb besloten om zelf dan maar te scoren op mijn eigen Vrolijke Parkinson Evaluator op de aspecten: creativiteit, initiatief,  training geestelijke vaardigheden, veel koffie drinken, bouw contacten op, overleg met hulpverleners, onderzoek naar mogelijkheden en nog veel meer.

Kortom een monitor die zorgt voor exploratie en realisatie van mogelijkheden en daarmee voor een positief geluksgevoel. Wat wil je nog meer?

Hieronder de eerste inventarisatie van tips. Scoor  per categorie 0 punten (= daar doe ik niets aan) tot 4 punten (=  ik zet me maximaal in om de mogelijkheden die bij mij passen optimaal te benutten).

Je moet dus vooral niet "alles" doen van deze suggesties. Het gaat erom dat je de volgende keer de echte Parkinson Monitor™ invult en constateert dat het plassen toch duidelijk minder is geworden, dat je tegelijkertijd kunt zeggen: maar ik geniet tegenwoordig enorm van mijn nieuwe bioscoop-abonnement samen met een goede vriend!

lichamelijke en geestelijke oefening

• sluit je aan bij een sportgroep
• zwem 3x 20 min/week
• fiets in plaats van de auto, lopen in plaats van fietsen
• wandel vaak in verschillende tempo’s, grote stappen, wikkel de voeten af van hiel tot teen, nordiccen
• doe yoga of tai-chi
• werk aan sterke spieren door training met gewichten
• fiets vaak, goed voor coördinatie en evenwicht
• zorg elke dag voor een HIT-moment: een paar minuten maximale hartslag
• train je geestelijke vaardigheden met spel en oefening, oppassen op (klein-)kinderen biedt mogelijkheden
• ga hardlopen
• dance for life
• train je brain met puzzels, spelletjes, raadsels, geheugen....

voeding

• eet elke dag een banaan, goed voor dopamine productie
• eet veel groente
• ik ben gestopt met alcohol
• zorg voor anti-oxidanten (vit c en e) dat beschermt de hersencellen
• streef naar een mediterraans dieet
• drink cafeïne
• neem groene thee (polyphenolen)
• voldoende drinken ook kraanwater
• eet tuinbonen die bevatten levodopa
• zorg voor sterke botten (calcium)
• broccoli houdt je hersenen scherp
• eet volgens de schijf van vijf
• eet veel fruit: lekker en gezond
• eet zemelen en lijnzaad tegen constipatie

zorg en behandeling

• ga regelmatig naar de dokter, zorg voor een goede gezondheid op alle andere gebieden
• onder behandeling bij de neuroloog: houd je huisarts goed op de hoogte en vraag zijn/haar mening
• houd overzicht over je medicijnen, zijn het er veel? neem de lijst door met arts of apotheker
• maak aantekeningen en bereid de consulten goed voor
• muziek-therapie is leuk en gezellig, ga op een koor
• spraak therapie, spreek luid
• slik medicijnen volgens voorschrift en ken/ wees alert op bijverschijnselen
• blijf op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen zoals DBS
• vorm een mening over alternatieve therapieën
• fysiotherapie is essentieel
• omgeef je met mantelzorgers (veel met kleine taken)
• kies hulpverleners en ziekenhuis zorgvuldig
• train ADL in bezigheids- en ergotherapie
• neem deel aan wetenschappelijk onderzoek; is het niet voor jezelf dan toch …
• oriënteer je op de levodopa therapie en andere geneesmiddelen
• weet wat DaT en PET scan kunnen betekenen
• weet waar je eventueel een second opinion kunt doen (wie is excellent?)
• massage-therapie kan angst verdrijven en beter slaapritme verzorgen
• kies behandelaars uit het parkinson-net
• bepaal zelf je behandeling na goede voorlichting en afwegen van alternatieven: neem bedenktijd!

informatie

• word lid van de Parkinson patiënten Vereniging
• lees brochures en voorlichtingsmateriaal
• lees boeken geschreven door deskundigen en door andere patiënten
• volg facebook en twitter over parkinson
• download de parkinson apps
• blijf op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen: volg college van toonaangevende universiteiten op youtube
• programmeer goede websites als favoriet
• kijk parkinson tv
• deel parkinson op social media
• geef voorlichting

gedrag

• wees dankbaar en geniet van het leven
• informeer je omgeving , wees duidelijk over mogelijkheden en wensen
• loop  de unity walk
• participeer in patiëntengroepen
• bevorder relaties, in de familie, in de buurt… bouw contacten op
• bezoek / geef aandacht aan mensen die een andere ziekte of teleurstelling hebben
• wees  actief op internet en social media
• blijf positief en optimistisch, dat is een keus!
• let op je evenwicht: nIet, nooit vallen, valpreventie
• bedenk hoe je je hui
• s en woonomgeving veiliger kunt maken en ga dat realiseren
• wees dagelijks creatief, dat traint de hersenen
• loop altijd rechtop!
• slaap lekker (en gezond weer op)
• blijf op gewicht
• verbeter coördinatie en fijne motoriek door veel met je handen te werken , doe de keukenmachine weg
• blijf in gesprek ook al wordt dat moeilijk
• spreek luider dan je gewend bent
• bescherm tegen de zon (melanoom)
• rustig blijven: stress helpt niet, integendeel
• en.. lach veel: maak foute grappen over parkinson

leefstijl

• ga de natuur in en geniet
• investeer in de relatie met je partner
• onderzoek de mogelijkheden van zorg door  WMO, ZVW AWBZ en andere
• maak een toekomstplan, financieel, gezondheid activiteiten en wacht niet te lang grote dromen waar te maken
• doe de dingen die je leuk vindt, zoek nieuwe passies, zoek nieuwe mogelijkheden je talenten te laten bloeien
• ga naar theater, bioscoop met anderen, nodig mensen uit
• vraag om hulp assistentie ondersteuning
• mediteer en relax
• blijf op (korte) vakanties gaan
• waardeer de hulp en beloon vrijwilligers
• blijf sociaal, onderhoudt contacten en bouw nieuwe op
• ga naar het parkinson café
• blijf onafhankelijk en vrij
• leef in een vaste dagelijkse, wekelijkse routine waarin je training een plaats heeft
• laat je inspireren door succesvolle patiënten
• wees een voorbeeld voor anderen/ andere patiënten
• leef  georganiseerd op een dag/weekschema en jaarplan
• stel realistische doelen

patiëntenvereniging

• steun de patiënten vereniging
• meld je aan als vrijwilliger bij de patiëntenvereniging

http://www.parkinson-vereniging.nl/

http://www.parkinson.org/whateverittakes

zeehondje

zeehondje

Ik dacht dat ik zwemmen kon, in de Brabantse vennen. Je kon er staan, ook al was de bodem smurrie en als je zo’n bloedzuiger van je been aftrok: wat bleef dat lang bloeden!

De hondjesslag.

Schoolzwemmen ging in het gemeentelijke zwembad, dat eigenlijk een zijarm van het kanaal was. Er zwommen vissen. Aan de kant stond een langwerpig krukje, daar moesten we omstebeurt met buik en borst op liggen en dan de schoolslag maken.

De droogzwemslag.

Lukte dat niet in een paar keer dan mocht je weer achter aansluiten. Ik dacht dat ik zwemmen kon, ik mocht vaak achteraan beginnen.

Aan de kant stond een badmeester met een grote haak om de drenkelingen te redden. Dat is mij nooit overkomen… Het was niet erg dat dít zwembad gesloten werd.

Inmiddels was ik, toen er eindelijk een echt zwembad in de stad kwam, ‘te oud’ voor zwemles. Ik kon lid worden van een club met de toepasselijke naam ‘Lutra’ en daar kwam ik ook in een groep met kleintjes terecht. Die zwommen mij al snel voorbij als een otter terwijl ik spartelde als een ontheemd zeehondje.

De schoolslag gaf mij een actieradius van 1000 meter. Dat was mijn norm: als ik een kilometer kan zwemmen dan kom ik altijd wel aan de kant hoe en waar dan ook, was mijn gedachte. Maar mijn natuurzwembad de Hommel ging dicht, ook mijn openluchtzwembad Aldert van der Zwaard... ging sluiten.

Dan het alarmerende bericht over ‘De Vliet”. Ik had er juist weer ‘mijn norm’ gehaald. Het enige zwembad ooit waar ik complimenten kreeg van de badmeester toen ik vertelde dat  het mij nooit gelukt was een zwemdiploma te halen: ‘Het gaat toch nog best goed…!’

Ik dacht dat ik zwemmen kon. Ja, in het ondiepe, tien slagen achter elkaar of zo. Het is heerlijk en ik geniet dat het kán.

We hebben recht op zwemmen, binnen, beslist ook buiten zodat we onze zwemloopbaan niet hoeven te beëindigen als een angstig zeehondje, achteraan.  

van Rode Tulp naar Rode Lantaarn in 3:14

The Red Tulip is het internationale symbool van mijn patiëntenvereniging. Onze houding is niet meer rechtop en om te bewegen moeten we steeds extra nadenken; stappen zetten, voetafwikkeling en arminzet: niets lijkt meer vanzelf te gaan. En soms beven we ervan.

Mijn doel is als laatste te finishen op de halve marathon. Mok keek mij glazig aan toen ik mijn ultieme doel met haar deelde in de Pieterskerk. En hoeveel mensen hebben hun zorgen geuit over dit project en hoe vaak heb ik moeten beloven  te stoppen als het niet meer zou gaan?

Lopen kan ik wel, het is veredeld vallen en als er iets is waar mijn soort goed in is dan is het wel vallen! Mijn valsnelheid op de korte afstand, vooral de bult op, is nog redelijk en dan kan ik mij meten met snelle dames en heren. De duurloop valsnelheid is 7 km/uur. Dat kan ik makkelijk constant heel lang volhouden, drie uur moet toch lukken? En dat is ½M.

Met de start met een paar duizend tegelijk verlies ik al zo’n zeven minuten en reeds op de Vrouwenweg krijg ik escorte van de fietspolitie. Gezellig voor een praatje en ik haal zelfs lopers in… Het Watertje is domein van Patricia voor een gezellig meelopen, ‘maar pas op, jij moet nog de tien vanmiddag.’

Op de Nieuweweg loop ik voor de quads en ik hoor de drivers zeggen ‘hij loopt heel strak op schema.’  Prima, dit valtempo volhouden maar. En dan komt als een luchtspiegeling godin Bibi in beeld. Ze heeft het zwaar, later bekent ze te willen opgeven op dat moment en ik denk aan het LRRC-club-motto: ‘Niemand loopt alleen! 

Ik besef steeds meer dat dat goed voor twee is…. Bibi krijgt water uit een volgwagen.

Bij de Bommelzolder privé persoonlijke verzorging en weer verder door de eindeloze polders. Het tempo houden we redelijk, al moet ik er wel op wijzen dat de ponton-brug niet eeuwig wacht. We informeren politie en andere officials dat we er tijdig aankomen. ‘Geen probleem, wij komen.’  En het is heel gezellig! En we buffelen, en opgeven? Dat komt even niet in mij op, dat hoort  er ook bij: woordvindingsstoornis. Bovendien: de bezemwagens zijn ons ver vooruit dus eigenlijk zijn we in de praktische onmogelijkheid dat te doen waar ik toen even niet op kan komen…

We spreken over hardlopen, passies, studies, werk en over het motto op mijn achterpand: ‘Patiënt worden kan altijd nog.’  Vandaag in elk geval niet.

Na de Pontonnisten wordt het stil. Aankomend in Leiderdorp is iedereen al weg. Wat is de route? Tegenstrijdige informatie. Een hesje en kaartlezen blijkt twee: ‘volgens de kaart is het rechtdoor, maar ze gingen allemaal links!’  Dan kiezen we maar voor de straat waar de meeste troep ligt.

In de afgelopen weken heb ik deze race tegen mezelf eindeloos gelopen. Voorbereid op gebrom van quads achter me en een fiets naast me met ‘laatste man 21,1 km’. Maar er is Bibi en we lopen niet alleen!

Bij de Meerburgkerk zegt Bibi: 'Ik denk dat daar uw vrouw staat!’  Goede ogen en er staat inderdaad één trouw persoon te wachten op echt de allerlaatste lopers. Ravitaillering en sunblock. Gelukkig weet ik dan al dat Bibi later gestart is dus samen over de finish betekent: ‘Ik ben de laatste en jij dus niet,’ en daar zijn we allebei gelukkig mee.

Wat duurt dat lang voor we de samenloop met de hele marathon bereiken. Verbazing alom ‘zijn jullie er nog?’ en we moeten onder de linten doorkruipen. ‘Ik zie het al, onze benen zijn te kort,’  en we grappen over koppoters. Inhouden, energie sparen voor de glorieuze intocht en die begint onder de Morspoort. Nog even een strak tempo en handen in de lucht.

Beseft iedereen wat hier gebeurt? Geen idee. Mac klinkt verbaasd ‘Nu echt de laatste 21 km.’ Ik kan wel janken. ‘Gaat het?’ vraagt Jim bezorgd. ‘Het is emotie Jim, emotie.’ Zo neem ik afscheid van mijn geluksgodin. Met netto 3:14:23 op de klok.

Gekker kan het niet worden en ik denk aan het motto van mijn race.

tom weeber

via http://youtu.be/bHkk3mLs1P4 kun je onze finish herbeleven op 7 minuut 10

Fa. Rieks Swarte: In Kaart

Annelies van Hullebosch en zeker ook Jacqueline van Eeden brengen Vlaanderen in Kaart. Een geslaagde poging om een - voor de meeste Hollanders - ingewikkeld land in beeld te brengen. Een spannend verhaal, een werkelijk prachtige kaart. Wat een werk om dat elke voorstelling weer (opnieuw) te doen. En dan ook nog uitleg over ingewikkelde kwesties als Brussel-Halle-Vilvoorde.

Maar vooral is het een eigen verhaal van Annelies over het land waar zij geboren is. Veel Hollanders zullen het verschil tussen West- en Oost Vlaanderen niet kennen en nauwelijks beseffen dat ook Limburg tot Vlaanderen behoort. Brussel hoort er wél en niet bij en dat wordt op rigoureuze wijze opgelost...

Er wordt zeker ook spanning opgebouwd, benieuwd naar de afloop, blijft België bestaan, ik mag het toch hopen. De apotheose is een echte Belgische bingo met een unieke hoofdprijs. Ik was echt jaloers op de winnares...!

Een kritische opmerking over de toneelkijkers: die leverden althans vanaf de plaats waar wij zaten geen meerwaarde op, de uitnodiging na afloop in het decor te komen des te meer.

Ik moest tijdens de voorstelling denken aan de boeken over zijn land van de Belgische schrijver Dimitri Verhulst. België is in elk geval een land waar de cultuur nog belangrijk gevonden wordt en, voorzover ik weet, niet iets om flink op te bezuinigen. We hopen dat de Belgische identiteit nog veel inspiratie mag geven en dat wij in het noorden daarvan ook mogen genieten.

Am Ziel (Toneelschuur Producties)

Thomas Bernhard schrijft geen vrolijke stukken, integendeel. En als je naar Am Ziel heel nauwkeurig luistert is er vaak ook nog geen touw aan vast te knopen... dat moet een uitdaging zijn voor de spelers, een zware taak voor de hoofdrolspeelster die een enorme lap tekst moet reproduceren.
Toch wordt er vaak gelachen in de zaal, 't is alsof ik mijn moeder hoor! fluistert een van de aanwezigen, en dat kan ik me goed voorstellen. Er zijn nogal wat herkenbare platitudes en gemeenplaatsen. Allemaal getuigenissen van een gefrustreerd leven.
Daarbij gevoegd de andere hobby's van Bernhard: zijn haat naar theater(publiek) en naar de initiatiefloze jeugd, kortom helemaal niet eind goed, al goed maar alles is zinloos en verloren. 

Van de eerdere stukken van Bernhard die ik - lang geleden - gezien heb (De Vorst en Schijn bedriegt) herinner ik mij vooral de desillusie en de hopeloosheid van het leven. Bij Am Ziel kan ik mij de humor en de lachsalvo's voorstellen: is de tekst gedateerd? Over-the-top? 

Een aantrekkelijk decor waarin moeiteloos gewisseld wordt tussen thuis, waar dat dan ook is, en Katwijk. 

De voorstelling wordt gedragen door de uiterst vileine Marlies Heuer die de teksten van Bernhard precies, zonder sarcasme en schijnbaar moeiteloos weet te brengen.

Maar naast deze grootse prestatie vraag ik mij toch af of het (cultuur-) pessimisme van Bernhard in deze tijd nog wel overkomt. Ik denk dat het weinigen van degenen die het theater bezoeken zal aanspreken dat er geen grotere perversiteit is dan het theaterpubliek.


Ik heb in elk geval genoten van deze voorstelling in Ins Blau/Leiden op 31 oktober 2012

Nibelungenlied, een nationaal epos

In het vierde college van Studium Generale gaat Jaap van Vredendaal in op de manier waarop tegen het Nibelungenlied is aangekeken. De spreker is de vertaler van de nieuwste versie.

Na de ontdekking van de handschriften (1755-1779) wordt het Nibelungenlied al snel gekenschetst als "een soort Ilias". In 1801 wordt het werk geroemd door Wilhelm Schlegel als iets dat zijn weerga niet kent en dat een basis moet vormen voor een nationale, Duitse mythologie.

Aan de helden worden typisch Duitse deugden toegekend (op basis van de deugdenlijst van Tacitus) als trouw, gastvrijheid, vriendschap. De bijbehorende ondeugden (bedrog, ontrouw, wraakzucht) worden niet vergeten, dat zijn namelijk natuurkrachten waartegen de mens geen verweer heeft.
Hoe dan ook ontwikkelt de 'trouw' zich tot de centrale deugd, de trouw tussen heer en vazal: `Nibelungen Treue`.

Het boek wordt dus in de tijd anders geïnterpreteerd. De "officiële" titel is "dit boek heet Kriemhilde", later worden andere titels gevoerd, zoals "Siegfried, de drakendoder". Opvallend want de draak heeft in het epos een rol in slechts enkele strofen.
Siegfried staat dan voor Pruisen/Duitsland, Bismarck, de draak is Napoleon / Frankrijk.

Ook wordt Siegfried wel gezien als afstammeling van Odin,  hij is dan de stralende Siegfried zoals Baldur de lichtgod is.

In begin twintigste eeuw (Wereldoorlog I) wordt Siegfried als een tragische held gezien. De dolkstoot wordt uitgedeeld door "links" en de stakende arbeiders waardoor het eind van WO I in zicht komt. Ook in Mein Kampf wordt van de dolkstoot gericht tegen het Duitse volk gesproken.

Maar vooral: Siegfried is niet dood, hij leeft, hij staat voor de drakendoder, de held, de verlosser. Samen met Hagen (symbool voor de Duitse Treue) vormt hij het symbool voor Duitsland, opvallend: de held en zijn moordenaar...

Ná de tweede wereldoorlog wordt er veel aandacht gegeven aan het beëindigen van het ideologische misbruik van de Nibelungen saga. Het moet weer een gewoon verhaal worden. Maar daardoor is de aandacht voor de Nibelungen ook wel erg verminderd. Het is op de middelbare school geen verplichte literatuur meer.

Tot slot: deze lezing zal op een of andere manier gepubliceerd worden door studium generale.

Fritz Langs adaptatie van Die Nibelungen

In de cyclus van Studium Generale over het Nibelungen epos is mijn tweede college over de film 'Die Nibelungen" van Fritz Lang. Deze film wordt algemeen gezien als een meesterwerk, de interpretatie is in de loop der tijd verschillend.

- Er wordt voortgebouwd op de Duitse romantiek (Arnold Böcklin, Max Klinger).

- Het is een soort allegorie: de held Siegfried wordt verraden zoals Duitsland in het verdrag van Versailles verraden is.

Maar: De Joodse Lang vond zichzelf vooral een boodschapper, een waarschuwer.
Lang wilde laten zien dat een steriele, rigide cultuur tot ondergang gedoemd is. In de cultuur van deze film is er geen bespiegeling vanuit religie / overtuiging of vanuit een verlicht gedachtegoed: het is nihilistisch. De rollen zijn pionnen in een onontkoombaar lot.

Zo is de film te zien als een aankondiging van de opkomst van het Nazisme als een onontkoombaar lot.

Op het aanbod van Goebbels ("ik maak zelf wel uit wie Jood is, wie niet...") om propagandafilms te maken gaat Lang niet in en vlucht in 1933 naar de VS.

Denk ook aan Triumph des Willens van Riefenstahl: de personages zijn ornamenten, pionnen in de schaduw van natuur, van grote gebouwen van grote manifestaties.

Met cinema kunnen we scherper waarnemen dan ooit maar ook beter bespieden en manipuleren, zoals in While the city Sleeps (1956 Lang), een nog altijd actuele film over de werking van een krantenredactie.


Er zijn meer argumenten om de film 'Die Nibelungen' te zien als een waarschuwing, te ontlenen aan ander werk van Fritz Lang.

In Dr. Mabuse, der Spieler geeft Lang aan dat chaos een voedingsbodem voor tyrannen is... en omgekeerd.


Het thema van Der Müde Tod (Lang 1922) is: wie zijn leven offert wint het. Maar ook hier een enorme willekeur van het lot. Het is zo onomkeerbaar zoals het beslissen van tyrannen.


Andere filmmakers doen datzelfde op hun manier. Wiene in 1920 met Das Cabinet des Dr Caligari over een schots en scheef verhaal van een gek (de psychiater-directeur) die anderen hypnotiseert en aanzet tot misdrijven. Dat gaan we dan nog meemaken!


Nu is de film actueel en in de belangstelling omdat mythen en fantasie op het witte doek floreren (Potter-films bijvoorbeeld).

De complete originele film is te vinden op: 
http://www.nazi.org.uk/lang-nibelungen.htm

Tomáš Sedláček: De economie van goed en kwaad

Het gaat niet goed met de economie. Maar wat is dat dan? Is het geld op? Werken de markten niet? Hebben we armoede?

We zijn met zijn allen nog nooit zo rijk geweest, er zijn nog nooit zo weinig arme mensen geweest, het geld stroomt met biljoenen rond de aarde. Toch hebben we het idee dat er iets mis is. Volgens velen is de verdeling van de financiële rijkdom niet goed. Want dat er bij de rijken veel geestelijke armoede is dat heb ik wel gezien...

Tomáš Sedláček grijpt in deel één van zijn boek terug op de oude bronnen, het Gilgamesj epos, de Bijbel, het oude Griekenland, om de waarden van de economische wetenschap te herijken. 
Is het eten van de appel in de Hof van Eden niet een vorm van buitensporige consumptie of van ordinaire winkeldiefstal gebaseerd op onze hebberigheid? Een hoge prijs wordt betaald: het evenwicht tussen mens en natuur raakt verstoord.

De oude bronnen economisch geïnterpreteerd. Het verhaal van de zeven vette en de zeven magere jaren is zo beschouwd niets anders dan de Keynesiaanse (anti)cyclus.

Maar we streven altijd naar meer, ondanks alle overvloed: hedonisme. We moeten onszelf leren beheersen: 

• Yet he who reigns within himself, and rules
• Passions, Desires, and Fears, is more a King(pag 368, citaat van John Milton).

De Nuts-maximalisatie MaxN moeten we vervangen door zo groot mogelijk Goed (of Geluk?) MaxG voor allen. 
We hebben de vraag of we wel te eten hebben vervangen door de vrees teveel te eten (pag 267). Maar wie met slechts een paar dingen kan leven, is met weinig tevreden... en hoeft niet zo hard te werken (pag 139-140). 

Ketterse ideeën zoals 'hebzucht als noodzaak' en de overwaardering van de econometrie behandelt Sedláček in het tweede deel van zijn boek. Hij schrijft dan in een fellere stijl. Duidelijker, meer emotioneel. "Ik vind, dat wij de juristen en de wiskundigen een te grote rol hebben toegekend, ten koste van de dichters en de filosofen." (pag 370) We hebben wijsheid ingeruild voor precisie, menselijkheid voor wiskunde...
Want: we leven in verhalen die betekenis geven aan de wereld om ons heen. 

Economie is geen wiskunde maar in de kern een sociale wetenschap waarin de vraag 'wat is een mens', wat wíl een mens, opnieuw aan de orde moet komen. 
Onze hebzucht is verslavend, geld lenen is de alcohol die onherroepelijk tot een kater leidt.
Over het algemeen een zeer leesbaar boek dat met nieuwe inzichten en interpretaties een stap zet in de ontwikkeling van een 'humanomie'.  

verdere info:

Interview met Sedláček in Der Spiegel van 23 maart 2012 met uiteindelijk voor de korte termijn een simpele oplossing: "I propose a new stability pact: In any given year, growth and the budget deficit together cannot exceed 3 percent of GDP." of we eindigen allemaal in de Middeleeuwse 'debtor's prison' zoals de Grieken nu ervaren. Maar ja: toen was de regel wel dat je weer uit de kerker mocht als de familie de schulden betaald had.

Sándor Márai: Gloed

muziek link voor spotify:
Richard Goode – Polonaise-Fantasie In A-Flat Major, Op. 61

muziek link voor you tube
Chopin - Polonaise-Fantaisie in A-flat major, Op. 61 (Maria João Pires)







Dit boek lees ik in één keer uit. Erg benieuwd hoe het afloopt want er wordt voortdurend gespeeld met waarheid en werkelijkheid: wat kun je mensen met woorden vragen? (pagina 118)

De vragen zijn: Had je mij willen doden? Heb je een verhouding gehad met mijn geliefde? 
Wat kúnnen de antwoorden zijn? Het is nooit goed. De vraag zegt meer over de vragensteller dan over wat er gebeurd is. Na 41 jaar (waarom 41?) is er al zoveel door de geheugenfabriek gegaan dat waarheid en werkelijkheid mogelijk heel anders zijn dan feitelijke gebeurtenissen en motieven.
Omdat het verhaal wordt verteld door en vanuit het perspectief van één persoon wordt het zonder tegenspraak allemaal niet klip en klaar duidelijk... en daardoor des te spannender.

Het boek doet me al snel denken aan Blow-up, de film van Antonioni: een fotograaf maakt kiekjes in een park en komt er na uitvergroting (blow-up) achter dat hij een moord heeft gefotografeerd, maar is dat ook zo? De fotograaf is er heilig van overtuigd en alles lijkt er vanuit zijn visie op te wijzen. Het beheerst zijn leven en niets lijkt in tegenspraak. Maar kan de gebeurtenis die hij ziet als "de moord" ook iets heel anders, zonder kogel, zijn, zoiets zijn als een tenniswedstrijd zonder bal?

Als ik aan het eind alles overzie dan is alleen Henrik voortdurend aan het woord op een manier waarin hij steeds verder verstrikt raakt in zijn eigen waarheid: een moordaanslag die op het laatste moment niet doorgaat. In  het boek tref ik nergens een doorslaggevend argument voor de aanslag aan... maar daarmee blijft over een interessante psychologische roman van iemand die lijkt met weinig relaties te leven en dat wordt nog steeds erger door een zelfgekozen isolement, geheel beheerst door zijn eigen waarheid, alleen zijn Nanny blijft...

Twee leerlingen van een militaire academie ontwikkelen een beetje wonderlijke vriendschap, of zijn ze tot elkaar veroordeeld omdat ze juist moeilijk relaties leggen en onderhouden?
Er is een erg groot verschil in afkomst en ieder staat zich daarop wel voor. Maar vooral de generaal (Henrik) komt mij gaandeweg onsympathieker over, hij draait in zijn eigen wereld en praat over een grote gebeurtenis (idee dat zijn vriend hem wil neerschieten) die hij overigens niet eens gezien heeft, alleen "gevoeld".
Misschien is de enige persoon met wie de generaal een relatie heeft de min. En dat is erg wederzijds. Van wie is haar kind?
Met zijn eigen vrouw heeft hij denk ik vanaf het begin een afstandelijke relatie, eigenlijk precies zoals zijn eigen vader en moeder samen hadden.

Het kan heel goed dat Konrad gewoon de wijde wereld in wilde: hij was van lage komaf en met de beste cijfers op de militaire academie zou hij toch kanonnenvlees zijn in WO1.
Dan ligt er in de koloniën ook een uitdaging. En daar hoeft de generaal Henrik helemaal niet voor dood, je kunt ook gewoon vertrekken zonder of met zijn vrouw...

Gloed als opera...
Gloed als toneelstuk...


Wiki over de schrijver.Samenvatting en analyse van Gloed door Coen Peppelenbos
Boekverslag op scholieren.com.
Een korte introductie bij vrouwen en boeken: boekgrrls.nl.
En tot slot een verwijzing naar de uitgever Wereldbibliotheek.