Al enige tijd ben ik - op afstand van een paar duizend kilometer - betrokken bij de bouw van een technische school in Mali, de afgelopen dagen verzorgde ik de mailing naar veel andere betrokkenen:
Eerst laat ik de initiatiefnemer aan het woord (eind 2008):
In augustus hopen we onze moderne Technische School te mogen openen.
We willen u daarbij van harte uitnodigen; Ja heel serieus!
Vorig jaar rond deze tijd deed ik een warm beroep op u om hulp voor deze bouw.
We zijn eind mei met de start daarvan begonnen.
We zijn blij u te kunnen vertellen, dat er zeer royaal voor dit project is gedoneerd.
Ja, het heeft al onze verwachtingen overtroffen. Wel hebben we enkele keren even een pas op de plaats moeten maken, omdat enorme prijsstijgingen in het bouwmateriaal – onnodig u te vertellen waaraan dat heeft gelegen – onze berekeningen in de war stuurden.
We konden echter spoedig daarna, dank zij uw begrip daarvoor, de bouw weer hervatten.
U weet, dat onze moderne Technische School in een bijzondere behoefte gaat voorzien.
We hebben nu al inschrijvingen…
Ons land schreeuwt om goed opgeleide vakmensen. Zij zullen de steunpilaren worden van de nationale economie, kleine zelfstandige bedrijfjes.
Een grote groep schoolverlaters, die na enige jaren middelbaar onderwijs aan hun intellectueel of financieel(!) plafond zitten, zullen daar, gesteund door een beurs van de Malinese Staat, kunnen worden opgevangen en geschoold tot bekwame vaklui.
Wij gaan ze namelijk opleiden tot automonteurs, loodgieters, landbouwwerktuigkundigen en allen bovendien tot beginnende informatici, waaraan hier in onze streek een grote behoefte is.
De studieprogramma’s daarvoor liggen al klaar.
Een goede directeur, die zeer binnenkort een goed lerarenteam zal samen stellen, hebben we al op het oog.
De school zal direct in oktober van wal kunnen steken met goed gevulde klassen.
Met de afwerking van de klaslokalen (met alles erop en eraan) zijn we nu druk bezig.
Graag wil ik u uitnodigen voor een klein bezoekje aan onze Weblog waar u met eigen ogen de enorme, snelle vorderingen van de bouw vanaf de start van het project kunt bekijken.
Onze bewondering gaat op de eerste plaats uit naar uw bijzondere medewerking en solidariteit met onze Malinese jeugd.
Uit grote wanhoop is onze jeugd vaak op zoek naar oplossingen voor een beter bestaan, vaak naar overleven zelfs. Zij zijn dan, heel begrijpelijk, verleid door oplossingen zoals het zich (laten) inschepen op weg naar een schijnwereld van ‘geluk’, een eldorado, het rijke Westen.
Hoe dat dan, helaas vaak, afloopt weten we allen.
Wij kunnen daar samen een halt aan toeroepen!
Mag ik (nogmaals) een beroep op u doen om de laatste loodjes voor de afwerking van deze bijzonder zinvolle school bij elkaar te sprokkelen. We kunnen zo met dit project klaar zijn voordat u in augustus bij ons komt om samen het lintje van de opening door te knippen …
Inmiddels (update 5 november 2009) ben ik bij de opening geweest en dat gaf toch wel een aantal "aantekeningen" op bovenstaand bericht.
Er was begin 2009 veel meer bijeen gebracht aan giften dan nodig om de school te bouwen, de afspraak om geld te sparen om de opstart van de school te kunnen betalen was niet geëffectueerd. De Malinese overheid gaat namelijk pas uitkeren zo'n 8 maanden na begin van het schooljaar op basis van goede studieresultaten... er zijn dus behoorlijk wat aanloopkosten! En er is een risico! Maar helaas was daar ondanks de mogelijkheden daartoe niet voor gespaard...
Zelfs lag er een aanzienlijk tekort, waarschijnlijk door onvoldoende beheer van het budget, dat was erg teleurstellend om te zien.
Inschrijvingen van leerlingen was ook een probleem, die waren er niet en de toewijzing van leerlingen door de Malinese overheid liet maar op zich wachten.... uiteindelijk kwamen er veel minder inschrijvingen dan noodzakelijk voor een gezonde exploitatie (te kleine klassen)...
De directeur was alweer ontslagen en studieprogramma's heb ik niet gezien, ook geen leraren...
Kortom erg nuttig om weer eens in Mali te zijn en de situatie ter plekke te bezien.
Projecten zijn altijd prachtig en interessant maar er zijn zoveel factoren omheen die allemaal goed moeten meewerken om er een succes van te maken... ik heb weer veel projecten gezien in Mali waar iedere keer weer hetzelfde voor geldt: een fantastisch idee maar alles eromheen, de infrastructuur, de planning, het toekomstig beleid... ontbreekt en dat is toch jammer. De Crisiskaravaan kun je dan weer met eigen (wel: kritische) ogen aanschouwen!
Voor de school heb ik goede hoop... er is een prachtig gebouw... de basis is er, en er zijn ook leerlingen hoewel te weinig maar dat komt in de komende jaren ongetwijfeld wel goed.
Belangrijk lijkt me mijn advies aan de initiatiefnemer: draag dit project zo snel mogelijk over aan een instantie met ervaring en kennis van onderwijs. Een school is geen gebouw, een school is een ingewikkeld samenstel van leerlingen, leraren en leermiddelen. Het bouwen van een school is niet het stapelen van stenen maar het scheppen van een (stimu)lerende omgeving. En dat is een vak apart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten