woensdag 14 juli 2010

Wilhelm Schmid: Geluk

En waarom het niet het belangrijkste in het leven is.


Vooral de ondertitel maakt dit boekje (77 pagina's op A6 formaat) een kleine uitdaging om te lezen. Maar halverwege voel ik me langzamerhand onprettig worden: Waar gáát dit over?
Aanbevolen literatuur voor de HOVO-EUR cyclus 'Het goede leven' en dat geeft me de kracht als ik in eerste instantie halverwege opgegeven heb, nog eens opnieuw te beginnen en vol te houden tot het eind.

Is geluk de zin van het leven? Of is de zin van het leven geluk? Of is er toch nog iets anders dat de zin van het leven is? Een belangrijk woordenspel waar ik me ook in tweede lezing niet toe voel aangetrokken. 

De zinvraag houdt historisch meer in dan de vraag naar het geluk. De auteur geeft met veel fijnzinnige verwijzing naar religie een soort alternatief moderne invulling aan het doel waarvoor wij leven. Dat zal echter niet meer de utopie van het paradijs zijn, aards of hemels, waarin het menselijke zijn opgelost zal worden in een universeel welbevinden...

...in een nieuw mondiaal conflict is [de cruciale vraag] dus niet meer: wie biedt meer geluk? De vraag is eerder: wie heeft meer religie?

In het college heb ik begrepen dat dit boekje staat in een traditie van levenskunstige denkers, maar het spreekt mij totaal niet aan. Als het niet bevalt kun je het altijd nog kado geven (je kunt het vaak vinden op de kado-suggestie-tafel in de boekwinkel), zei de docent. Wat mij betreft niet, een kado zegt ook iets over de schenker en er zijn dingen waar ik mij liever niet mee identificeer.

Geen opmerkingen: