Joeri Dubbe: Chrono

Voor mij is Blind Date meestal een echte blind-date: dit keer wist ik alleen dat het 'dans' was.
Een eenvoudig toneelbeeld, maar de belichting blijkt gecompliceerder. Gelukkig mag de belichter (Tom Visser) enige tijd 'soleren' daarna heb je behoefte om, als in een jazzconcert, voor deze solo te applaudiseren... 


De dans begint zeer vervreemdend, is er wel interactie? Robot-achtige figuren en bewegingen. Waar gaat dat naartoe?
Maar het blijft boeien en er wordt zeker een spanning opgebouwd. Die zakt voor mij wat weg als er menselijke trekjes komen, maar is weer helemaal terug als er een "deus ex machina" opkomt die de hele ruimte overheerst en verovert. Een beeld om niet te vergeten, vooral omdat het zo prachtig aansluit op de bewegingen die we dan al hebben gezien én uitziet op een betere wereld!


Joeri en zijn collega's dansen met grote intensiteit in deze tijd-machine (?) die tot slot toch heel leefbaar lijkt te worden.
Absoluut een boeiende voorstelling.