Dit boek moest ik beslist lezen van Willem. Hij vond de beschrijving van de clan-cultuur en de gevolgen voor het individu indrukwekkend. En - na lezing - vond ik het deel dat daarover gaat heel interessant en boeiend. De verschillende leden van de probleem-familie komen aan bod en treffend wordt hun conflict in en met de oude en nieuwe maatschappij beschreven. Je moet het scherp zien om je eraan te kunnen ontworstelen en dat heeft Ayaan zeker gedaan...
Het onderdeel opnieuw nomade over de paspoort-affaire vond ik nauwelijks overtuigend. Hier had toch zeker het woord van de andere betrokkenen niet mogen ontbreken. Was er nu één leugen (= toegestaan) of waren er meer? Waar en hoe was dat vastgelegd? Wat wist de IND?
Je zou bijna een parlementaire enquête wensen om eens te kunnen vernemen wie nu welke rol heeft gespeeld in deze onverkwikkelijke affaire. Uiteraard is en blijft de betrokken bewindsvrouw verantwoordelijk.
Ayaan zal in elk geval geleerd hebben dat je je vrienden zorgvuldig moet kiezen en dat je zelfs onder vriendinnen op je hoede te zijn over de informatie die je deelt!
Het derde deel gaat over drie onderwerpen seks, geld en geweld die doorgaans in rol spelen in "totale instituties" zoals kerken plachten te zijn. Ik zie toch vooral parallellen met andere geloven: Richard Dawkins: The God Delusion...
De uiteindelijke aanbeveling van Ayaan dat de moslimgemeenschap gekerstend moet worden spreekt me helemaal niet aan. Juist bekeerlingen nemen het geloof (= datgene waarvan ieder weet dat het zeker niet waar is maar waarvan je zegt dat het wel waar is) zeer serieus en letterlijk op, dus dan kan de aarde weer in het centrum van het heelal gezet worden en de schepping in zes dagen. En dat allemaal verplicht op school! Uiteraard met een verbod op andere "theorieën" en "meningen."
Waarom kunnen niet veel meer mensen de Ayaan-route volgen: op basis van vrij beschikbare informatie kritisch een eigen standpunt bepalen en daarnaar handelen: goed onderwijs en scholing. Bij mijn allochtone studenten ontdekte ik die route regelmatig en welbewust: pas je maar een beetje aan dan kun je kritisch studeren om daarna gewoon je eigen weg te gaan en alles achter je te laten. Sommige studenten hadden, onder hun hoofddoek, hun 'vluchtroute' nauwkeurig uitgestippeld...
Nu moet Floris van den Berg maar op mijn leeslijst: 'Hoe komen we van religies af?' Als ik programmamaker was dan wist ik wel wie ik samen in één kamertje zou zetten, ter confrontatie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten