donderdag 20 mei 2010

Domenico Mertens regisseert Tartuffe



Het toneelstuk Tartuffe van Molière brengt me terug naar de middelbare school en de ongeïnspireerde franse lessen die een verplicht onderdeel vormden. Ik herinner mij de voorstelling niet als een klucht! 

Gelukkig doet Domenico Mertens deze slechte herinneringen al snel vergeten: een prachtig decor, dat helemaal aangeeft waar het stuk over gaat, perfect grimeersel en mooie muziek. 
Ik vind het altijd knap hoe theatermakers oude stukken weer een actueel en nieuw leven in weten te blazen. Dat is hier ook zeker gelukt waarbij, denk ik, toch erg veel is aangesloten bij de oude tekst. De lange zinnen en de hoogdravende, barokke woorden geven het stuk extra charme maar hinderen mij om de link naar onze actualiteit te leggen: de hypocriete rol van kerken en banken in de samenleving. Spannen zij nog - zoals in mijn jeugd - samen om de mensen dom en arm te houden?
In dit stuk zijn kerk en bank toch vooral gevangene en slachtoffer van elkaar en zo kunnen anderen in verbazing en vreugde overleven: omdat vrouw, dochter, vrijer en vooral Dorine weten hoe de mensen werken en effectief op een oplossing kunnen aansturen.

Orgon werd toch wel erg eenvoudig van de ware bedoelingen van de god en zijn profeet overtuigd, meestal kost het deprogrammeren heel veel meer moeite. En de rol van Dorine bij het bewaren van het kistje met geheimen had wat mij betreft groter gemogen: in de apotheose viel dat nu een beetje weg.

Voor mij heeft Domenico met zijn spelers van Tartuffe de klucht gemaakt die het hoort te zijn: een zedenschets waarin wij allen van onszelf iets kunnen herkennen.

Het plezier bij de spelers en het enthousiasme van het publiek (uitverkocht, extra stoelen bijgeplaatst!) moet voor Domenico een stimulans zijn om voort te gaan!

Tja en dan is het ook alweer jammer dat dit blinddateseizoen hiermee op een einde loopt. Wat een interessante variatie, wat een kwaliteit en wat een heerlijke avonden voor mij. Mijn intekening voor volgend seizoen is al de deur uit: heb ik weer iets om naar uit te zien!


gezien LAKtheater Leiden 19 mei 2010

Geen opmerkingen: