donderdag 26 januari 2012

Oh Polsko, Joachim Robbrecht



Wat een idee: na de Poolse loodgieters en schilders/behangers worden Poolse acteurs uitgenodigd. In deze tijden van cultuurbarbarisme is dat toch ook véél goedkoper, en met een advertentie bij Albert Hein zijn de wervingskosten minimaal.


Déze gastarbeiders, Cezary en Agata, die uiteraard zelf geen geschiedenis in asperges en aardbeien hebben, kunnen onderhoudend een persoonlijk verhaal vertellen, over de achtergronden van arbeidsmigratie: vertrekbevorderende factoren en aantrekkingskrachten.


Het stuk krijgt structuur door het schema van "De meiden" van Jean Genet te gebruiken. Daarvan heb ik onthouden dat je heel goed moet nadenken voordat je de kassa die je uitbetaalt onklaar maakt /een kopje vergiftigde thee aanbiedt. Maar ik weet nu toch niet of de citaten (?) uit Les Bonnes, in het Pools, in een belegen taalgebruik boventiteld, iets meer bijdragen dan vermakelijke onderbrekingen. De parallel met Genet, als de buitenstaander die vraagtekens zet bij onze samenleving, is onmiskenbaar.

Gelukkig zijn er zo nu en dan mensen die echt of gespeeld duiken in de andere kant van onze maatschappij en dan ziet onze gelukkige Hollandse tuin er heel anders uit dan we dachten of hoopten.

Al met al was dit wel een voorstelling voor mij, verbazend, schokkend en krachtig neergezet. Met een uurtje was het bekeken: ik had echt het idee dat de voorstelling langer duurde en dat was beslist niet uit verveling, integendeel. Bovendien werd er door het publiek na afloop soms fel gediscussieerd. De boodschap was dan misschien niet bij ieder overgekomen maar zeker wel aangekomen.


Geen opmerkingen: