Het Kruis van Madonna, Nader tot u, Beeldreligie... grote incidenten die staat en religie dwongen tot stellingname. Maar waarom eigenlijk? Een voorstelling van Het Volksoperahuis waarin deze incidenten zijn verwerkt zal de opschudding niet opnieuw veroorzaken. Of zou het nu de parallel zijn die in 'Een Missverkiezing' gelegd wordt tussen Christendom en Islam?
Het verhaal is vooral liefdevol en voorstelbaar. Een gelovig meisje uit de polder voelt zich aangetrokken door een tweede generatie Mocron en toch blijft zij op zoek naar Jezus. De ontdekking betekent de dood en misschien ook wel de echte bevrijding van de terrorist.
Jammer dat religies en/of culturen het zover laten komen. Er moet toch een andere oplossing zijn om de liefde van iemand te vinden? Het is toch niet te geloven in een God die niet bestaat?
Waarom laten wij het zover komen? Het Halleluja-gevoel is toch ook bereikbaar zonder extremisme of psychotrope stoffen? En ook zonder God's Grondpersoneel dat een eigen interesse heeft? Wat mij betreft mag de grens tussen kerk en staat strakker en fundamenteler getrokken worden. Je mag onder het mom van godsdienstvrijheid niet alles zeggen en ook niet doen.
Het Christendom heeft componisten geïnspireerd tot prachtige muziek. Helaas is de censor druk bezig in de teksten te schrappen, maar het rode pennetje zal niet reiken tot de prachtige liederen die deze voorstelling oplevert. Het rake slotlied zou hertaald, wat mij betreft, nog indrukwekkender kunnen zijn.
Deze beeldreligie doet verlangend uitzien naar de derde voorstelling in de cyclus over tijden waarin de normen en waarden kennelijk erg onduidelijk zijn. Want die onduidelijkheid is wel de inspiratie voor een boeiende voorstelling van Het Volksoperahuis.
gezien: Leiden, Laktheater 18 maart 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten