Tom Lanoye: Sprakeloos

Misschien kan liefde maar één ding echt. (pag 343)


De roman van Lanoye zal ongetwijfeld heel veel fans hebben of krijgen. Meeslepend van begin tot eind. Een ode aan zijn ouders. Ik heb het met plezier gelezen. Toch troffen mij (ook) twee passages: Nu ik toch bezig ben [ ] kan dit er ook nog wel bij. (pag 349) Het is een grote hoeveelheid verhalen, gebeurtenissen allemaal even spannend en meeslepend, maar soms krijg ik het gevoel als er bijna iets bereikt is... alwéér een uitweiding of omleiding.


Een tweede voorbeeld (ook positief) is een pagina's-lange fulminatie (pag 274 ev) tegen het Less is More, de literaire anorexia nervosa. Zonder meer verrassend en aanbevolen voor ieder die van lekker eten houdt...


Daarom een prachtige roman geheel in de traditie van de moderne Vlamingen met prachtige woorden, heerlijke zinnen, spannende verhalen die boeiend en beeldend beschreven zijn. Je zult nooit meer een kalfskroket uit de muur trekken.


De muiterij van Lanoye tegen slijm en gereutel is met dit boek in elk geval geslaagd: Nooit meer zwijgen, altijd schrijven... Ik zal het lezen. Ja slager, het mag ietsje meer zijn!