Het is tegen middaguur, Joop is vertrokken naar Erasmus MC, Jon naar de huisarts. Ik zit moederziel alleen te luisteren of ik Marloes hoor, daarboven...
Er liggen twee boeken op tafel: Kloteklanten en Schokgolf. Tja waar beginnen we? Eerst maar eens een muziekje opzoeken, maar waar is de radio? Ik vind BravaNL op de tv met een prachtig concert: Händel celebration, opgenomen in een fraaie kerk.
Boven is het stil.
Kloteklanten kijk ik toch even in. Het boek waarin ik het minst geïnteresseerd ben. De laatste jaren heeft de ICT geweldige mogelijkheden geschapen om top-down te organiseren, hele bedrijven zijn - ondanks alle andere mooie verhalen - de laatste jaren gereorganiseerd in (soms extreem) sterk top-down. De klant is steeds verder uit het zicht verdwenen, ondanks de vele waarschuwingen... ik denk dat over een aantal jaren Van Dinten's Met gevoel voor realiteit wordt herondekt.
Zelf heb ik nogal last van een werkelijk afschuwelijk klantonvriendelijk product: de OV-chipkaart. De helpdesk is machteloos vriendelijk, dus daar schiet ik niks mee op, ofwel: ik zal wel weer zo'n kloteklant zijn. Ik ben wéér niet gevraagd in de commissie om dit kloteproduct te redden, er is een beroep gedaan op mensen die in een dienstauto rijden.
Schokgolf van Jaap van Ginneken trekt me meer, tenslotte las ik ooit met veel plezier zijn Breinbevingen. Wat ik me daarvan herinner is hoe - eigenlijk volkomen onverwacht - een hype kan ontstaan met een volstrekt onvoorspelbare afloop. Echte chaostheorie, ofwel lees Van Dinten!
In de flaptekst zie ik van een ander boek: De schepping van de wereld in het nieuws... lijkt me de moeite waard.
Schokgolf begint met de leuke anekdotes van Organon® en de pil en de Rooms-Katholieke Kerk, de meisjes die inpakten mochten de bijsluiter niet lezen... de avondploeg telde veel scholieren/ studentes en die werden beduidend minder zwanger, óók zonder de bijsluiter te lezen? De nonnetjes in de kloosters die werden ingeschakeld om nog meer in te pakken in verband met groot succes, werden helemaal niet zwanger, maar of dat aan de pil lag?
Er staan ons nog wat openbaringen uit de vrouwenkloosters te wachten!
Inmiddels komt Oma binnen en langzaam wordt het tijd om dat kleine kind uit bed te halen. Dat zal ik ondanks mijn relatieve voorzichtigheid wel schokgolf-achtig gedaan hebben want ze is ontroostbaar verdrietig, ‘mama, mama’. Tja ‘ mama is er niet, die is werken!’
Het snikt ‘nee, nee’
Dan maar oma in de strijd werpen: ‘Ja Oma’ dat lijkt toch beter dan ‘Tom’.
Maar ook Oma lukt het niet te troosten, Oma is wel doortastend met aankleden: eerst je maillot maar aan en dat is hevig tegenstribbelen en paniekerige uithalen... het blijkt de roze pyamabroek te zijn maar weet ik veel...?
De spijkerbroek krijg ik nauwelijks dicht, ik vermoed dat er iets mis is, zó dik kun je toch niet groeien in een paar uur?
Dan Koen halen, Marloes wijst de weg, niet helemaal juist, een extra rondje. Koen is gebrekkig spraakzaam. Desgevraagd geïrriteerd: ‘We leren niet élke dag een nieuw woord.’ En even later vol trots: ‘ik heb mijn eerste boek al uit!’ Geen léés- maar een een rékenboek.
Als ik mijn boek uit heb ben ik toch teleurgesteld. Van breinbevingen herinner ik mij het onverwachte en het onvoorspelbare; Schokgolf probeert handvatten voor sturing te geven: beïnvloeding van chaotische gebeurlijkheden. Maar is dat geen tegenstrijdigheid in zichzelf?
Kortom ik kan het boek niet aanbevelen, maar ik ben blij dat ik het gelezen heb. Kies voor Breinbevingen, dat is ook een veel mooier woord. Een nieuw woord.
Wanneer zullen Koen en Marloes dát woord leren?
Er liggen twee boeken op tafel: Kloteklanten en Schokgolf. Tja waar beginnen we? Eerst maar eens een muziekje opzoeken, maar waar is de radio? Ik vind BravaNL op de tv met een prachtig concert: Händel celebration, opgenomen in een fraaie kerk.
Boven is het stil.
Kloteklanten kijk ik toch even in. Het boek waarin ik het minst geïnteresseerd ben. De laatste jaren heeft de ICT geweldige mogelijkheden geschapen om top-down te organiseren, hele bedrijven zijn - ondanks alle andere mooie verhalen - de laatste jaren gereorganiseerd in (soms extreem) sterk top-down. De klant is steeds verder uit het zicht verdwenen, ondanks de vele waarschuwingen... ik denk dat over een aantal jaren Van Dinten's Met gevoel voor realiteit wordt herondekt.
Zelf heb ik nogal last van een werkelijk afschuwelijk klantonvriendelijk product: de OV-chipkaart. De helpdesk is machteloos vriendelijk, dus daar schiet ik niks mee op, ofwel: ik zal wel weer zo'n kloteklant zijn. Ik ben wéér niet gevraagd in de commissie om dit kloteproduct te redden, er is een beroep gedaan op mensen die in een dienstauto rijden.
Schokgolf van Jaap van Ginneken trekt me meer, tenslotte las ik ooit met veel plezier zijn Breinbevingen. Wat ik me daarvan herinner is hoe - eigenlijk volkomen onverwacht - een hype kan ontstaan met een volstrekt onvoorspelbare afloop. Echte chaostheorie, ofwel lees Van Dinten!
In de flaptekst zie ik van een ander boek: De schepping van de wereld in het nieuws... lijkt me de moeite waard.
Schokgolf begint met de leuke anekdotes van Organon® en de pil en de Rooms-Katholieke Kerk, de meisjes die inpakten mochten de bijsluiter niet lezen... de avondploeg telde veel scholieren/ studentes en die werden beduidend minder zwanger, óók zonder de bijsluiter te lezen? De nonnetjes in de kloosters die werden ingeschakeld om nog meer in te pakken in verband met groot succes, werden helemaal niet zwanger, maar of dat aan de pil lag?
Er staan ons nog wat openbaringen uit de vrouwenkloosters te wachten!
Inmiddels komt Oma binnen en langzaam wordt het tijd om dat kleine kind uit bed te halen. Dat zal ik ondanks mijn relatieve voorzichtigheid wel schokgolf-achtig gedaan hebben want ze is ontroostbaar verdrietig, ‘mama, mama’. Tja ‘ mama is er niet, die is werken!’
Het snikt ‘nee, nee’
Dan maar oma in de strijd werpen: ‘Ja Oma’ dat lijkt toch beter dan ‘Tom’.
Maar ook Oma lukt het niet te troosten, Oma is wel doortastend met aankleden: eerst je maillot maar aan en dat is hevig tegenstribbelen en paniekerige uithalen... het blijkt de roze pyamabroek te zijn maar weet ik veel...?
De spijkerbroek krijg ik nauwelijks dicht, ik vermoed dat er iets mis is, zó dik kun je toch niet groeien in een paar uur?
Dan Koen halen, Marloes wijst de weg, niet helemaal juist, een extra rondje. Koen is gebrekkig spraakzaam. Desgevraagd geïrriteerd: ‘We leren niet élke dag een nieuw woord.’ En even later vol trots: ‘ik heb mijn eerste boek al uit!’ Geen léés- maar een een rékenboek.
Als ik mijn boek uit heb ben ik toch teleurgesteld. Van breinbevingen herinner ik mij het onverwachte en het onvoorspelbare; Schokgolf probeert handvatten voor sturing te geven: beïnvloeding van chaotische gebeurlijkheden. Maar is dat geen tegenstrijdigheid in zichzelf?
Kortom ik kan het boek niet aanbevelen, maar ik ben blij dat ik het gelezen heb. Kies voor Breinbevingen, dat is ook een veel mooier woord. Een nieuw woord.
Wanneer zullen Koen en Marloes dát woord leren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten