De IJzersterke familie van Marjolijn van Heemstra

Het theaterseizoen is weer begonnen: mijn vierde voorstelling is in mijn favoriete Blind Date serie. En het is voor mij meteen de beste voorstelling die ik tot nu toe heb gezien, dat wil wat zeggen want vorige week genoot ik van Übermensch...


Van je familie krijg je geschiedenis mee, met je generatiegenoten maak je geschiedenis. Voor mijn generatie was de geschiedenis nog beperkt tot (heel) dichtbij. Niemand van mijn medestudenten kwam in 1968 op het idee om in Parijs het actiewezen te steunen, in 1969 kwamen enkele van mijn medestudenten uit Eindhoven op het idee om de bezetters van het Maagdenhuis te helpen... voor donker waren ze berooid en gedesillusioneerd weer thuis. Dat was ónze informatie.
Het Van Abbe maakte een tentoonstelling over People's Park, dat schokte mij meer!


Hoe anders is het nu als je met een paar stappen via de sociale media de wereld over kunt en in de taal van nu kunt spreken over de verschillende visie op de gelijke dingen die we mee-beleven, die ons schokken, die ons hoop hebben gegeven of hoop zullen geven.


Ooit was het eigenlijk toch oorlog in ZuidAfrika, oorlog in Libanon en in India (en Pakistan) was het ook onrustig, ineens leek het beter te gaan: Mandela bevrijd, vredesverdragen en wapenstilstand. Maar nu: wat is er voor de individuele burger veranderd? Dat is nog steeds veel individueel risico lopen en zo mogelijk graag ontvluchten. Maar kan dát echt? Het valt een beetje tegen. 
De vooruitgang is zeker dat we er nu nog steeds heel mooi theater over kunnen maken:
Marjolijn geeft een indringend beeld van háár horizontale familie en dat is zeker ook de onze.