Alweer een geslaagd ego-document in de blind date serie. En wat een goed idee om je vader uit te nodigen voor Het Heilige Feest als je als geassimileerde agnostische Turkse Nederlander toch wat van hem vervreemd bent. En je krijgt er nog subsidie voor ook...!
Een geweldig toneelbeeld en een boeiend verteller. De Grote Reis wordt belicht vanuit drie perspectieven: algemeen, vanuit de vader gezien en vanuit de zoon. Zonder meer interessant als de standpunten afwisselen, als geheel voor mij soms iets te langdradig... mijn gedachten dwaalden af naar mijn audiëntie bij de paus in Rome en mijn bezoek aan Lourdes, activiteiten die mij in het geheel niet inspireerden. Maar ja ik denk dat mijn vader daar ook niet veel mee had.
En dan vraag ik mij af waarom zo’n Nederlandse man in Turkse dienstplicht gaat, als je zo weinig hebt met dat land en de cultuur dan lever je je niet-passende paspoort toch in? Of is hier ook het agnostische standpunt van belang: je weet ‘t maar nooit?
Tot slot is dan de vraag of de vader en de zoon door het heilige feest meer tot elkaar gekomen zijn: de vader heeft zeker meer begrip gekregen voor de zoon maar waarschijnlijk toch vooral door de hernieuwde hoop dat de zoon nog niet helemaal verloren is voor het geloof, voor de familie en voor het land.
Voor ons is van belang dat we een toneelmaker hebben gewonnen die puttend uit zijn levenservaring zeker nog vele boeiende voorstellingen op de planken kan zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten