Ooit was ik op vakantie (familiebezoek) in Mali en mijn conditie was: ik kom zeker graag op bezoek, maar ik wil beslist iets zien van het land. Iets van de echte ontwikkeling. Vooraf had ik al het idee dat 'blijven hangen in de ambassadewijk' beslist niet goed was.
Ik mocht een week mee met een ouderwetse missionaris en sindsdien hebben wij met hem contact. Eerst over waterputten, dammetjes... Ruim een jaar geleden verbaasde het mij dat onze inmiddels ex-missionaris op internet niet bestond. Als internet-addict telt dat voor mij zwaar: iets wat niet op het www te vinden is, dat bestaat niet. Ik ben mij er zeer wel van bewust dat iets dat wél op het world wide web aanwezig is in de niet-virtuele wereld helemaal niet hoeft te bestaan!
Het project: bouw een technische school sprak mij zeer aan en om er een succes van te maken vond ik een web-aanwezigheid essentieel.
Waarom was ik zo enthousiast over de school? De Malinese overheid neemt namelijk alle exploitatiekosten voor zijn rekening zodra er een adequaat gebouw staat, geschikt voor de school. Het project is dus "eindig," met een investering van € 36.000 staat er een ingericht gebouw en dan zijn de kosten verder voor de Malinese overheid. Waar vind je nog zo'n project dat eindig is en waar niet eindeloos de hand wordt opgehouden?
En bovendien. Ook impulsis is enthousiast: zij verdubbelen de bijeen gesprokkelde gelden!
Het heeft toch iets heel bijzonders om 'op afstand' aan zoiets te werken. Een skype verbinding open om met elkaar te overleggen. Mailtjes over en weer. In den verre werkend aan de weblog en ik tegelijk dingen uitproberen op een eigen blog, uitwisselen en sturen... Dat was tien maanden geleden. De opzet van de blog, de projectgegevens als article, een google-earth plaatje voor de aanduiding: wáár gaat de school komen.
Inmiddels is de bouw van week tot week te volgen... vanaf de eerste € 226 tot het begrootte eindbedrag... van het gieten van de stenen tot: afgelopen week het storten van de vloer van de eerste verdieping.
Zo nu en dan technisch en inhoudelijk bijsturend. Maar verlangend naar meer, naar de tweede verdieping, de inrichting, de eerste leerlingen en straks de eerste loodgieters (goed voor water-management) en landbouw mechanisten.
Vanaf het begin ben ik bij dit project betrokken door internet-werk en (eind-)redactie van aanvragen. Heel belangrijk vind ik dat deze technische school vooral ook open moet staan voor meisjes. In zo'n matriarchale samenleving als de Malinese liggen er in de betere opleiding van de meisjes enorme kansen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten