Bernard Dewulf: Kleine dagen

Straks moet het allemaal verhuizen, tijd om op te ruimen. Maar hoe ruim je geheugen op?

Het boek van Dewulf is aangekondigd als novelle, maar daar versta ik toch iets anders onder. Er is samenhang en er is een grote lijn maar het zijn toch vooral bijna tweehonderd smakelijke columns of misschien wel gedichten over het dagelijkse leven van zoon, dochter, vrouw en Bernard zelf. Niet om (snel) door te lezen, maar telkens even genieten van de observaties en de taal. Daarom leest dit boek niet snel, het is geen pageturner, maar telkens een gedachte die zich even kan ontwikkelen, tot een uitstekende nasmaak. 


De overeenkomst met het eerder gelezen 'Ruw' is de verrassend andere kijk op de dagelijkse dingen. Als die andere kijk voor de Libris-jury een selectie-criterium is geweest dan ben ik daar enthousiast over.


Verplichte literatuur voor ouders die hun kinderen achter het behang willen plakken: Anders kijken naar de dagelijkse dingen, anders kijken naar kinderen, anders kijken naar jezelf.