'We zijn twee bange kinderen die met kabaal de bosgeesten verdrijven,' (pag. 178)
Wie bewaakt wie? In een surrealistische omgeving wordt al snel duidelijk dat er veel dolende gedachten zijn en ik vermoed al snel dat de bewakers vooral elkaar bewaken.
Toch blijkt er meer te zijn, al is er voortdurend de twijfel of het realistisch of surrealistisch is óf dat het alleen maar gedachten zijn die op hol slaan.
Al met al een boek dat steeds spannender wordt en als het uit is: spannend was.
Wat mij vooral aanspreekt is de Kafkaëske situatie waarin de bewakers zich bevinden... het kan niet anders dan herkenbaar zijn voor mensen die zich keurig conform de regels gedragen, ambtshalve, zonder zich rekenschap te geven van hun omgeving.
Anders gezegd: heel goed geschreven.
skip to main |
skip to sidebar
tom weeber Leiden NLD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten